Είμαστε άνεργες/οι και εργαζόμενοι/ες σε δημόσιες και ιδιωτικές εκπαιδευτικές δομές, από όλες τις βαθμίδες και τα είδη εκπαίδευσης, ανεξαρτήτως ειδικότητας και σχέσεως εργασίας. Συναντηθήκαμε για να συλλογικοποιήσουμε κοινές μας ανάγκες, ιδέες, αδιέξοδα, ανησυχίες, διεκδικήσεις, προτάγματα που αφορούν τον ευρύτερο εκπαιδευτικό τομέα, τόσο σε επίπεδο εργασιακών όρων και συνθηκών, όσο και σε επίπεδο ποιοτικών χαρακτηριστικών και παιδαγωγικών περιεχομένων των οποίων είμαστε κοινωνοί.
Αναγνωρίζουμε τα όρια, τις αντιφάσεις και τις αμηχανίες του ρόλου μας στο σύγχρονο ελλαδικό εκπαιδευτικό σύστημα που αναπαράγει τις υπάρχουσες κοινωνικές σχέσεις και ανισότητες μεταξύ όλων των εμπλεκομένων σε αυτό (γονείς, μαθήτριες/ές, εργαζόμενους/ες). Συνειδητοποιούμε, ωστόσο, την αναγκαιότητα μιας διαλεκτικής προσέγγισης τέτοιων ζητημάτων και συνάμα εύρεσης κοινών τόπων μέσα από τους οποίους θα μπορέσουμε να αντιπαρατεθούμε στο υπάρχον.
Αντιλαμβανόμαστε την κομβικότητα στο σχεδιασμό, την οργάνωση και τη λειτουργία της εκπαίδευσης σε ένα πλαίσιο διαχρονικών αλλά και συγκυριακών πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών επιλογών. Αυτό για μας σημαίνει ότι η άσκηση της όποιας κριτικής στην εκπαίδευση (ως εργασιακό χώρο, αλλά και ως κοινωνική δομή) αποτελεί ταυτόχρονα κριτική και στο υπάρχον πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο. Διαπιστώνουμε ότι ο σύγχρονος εκπαιδευτικός μηχανισμός συνεχίζει να ελέγχει, να χειραγωγεί και να πειθαρχεί συνειδήσεις υπό την επίφαση ή/και τη στρέβλωση προοδευτικών νεολογισμών και καινοτόμων πρακτικών. Τα κίνητρα δηλαδή της ασκούμενης εκπαιδευτικής πολιτικής παραμένουν ιδεολογικά καθορισμένα και ταυτόχρονα άμεσα συνδεδεμένα με την αγορά εργασίας και τον τομέα της παραγωγής.
Θεωρούμε ότι η νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση του καπιταλιστικού συστήματος, μέσα σε συνθήκες κρίσης, έχει επιφέρει, παράλληλα με την ολοένα και μεγαλύτερη υποτίμηση της εργατικής μας δύναμης, την έλλειψη αυθεντικών, δυναμικά οργανωμένων κι αποτελεσματικών αντιστάσεων και διεκδικήσεων από τα κάτω για την υπεράσπιση των κεκτημένων μας. Δηλαδή, πέρα από την επισφάλεια, την εντατικοποίηση και την καταπίεση, έχουμε να αντιμετωπίσουμε και τον κατακερματισμό και τους συντεχνιακούς ανταγωνισμούς και τον ατομικισμό.
Μέσα σε αυτό το τοπίο (που περιγράφεται πολύ αδρά σε αυτές τις αράδες) προσπαθούμε να τοποθετήσουμε τις επιθυμίες μας και να δημιουργήσουμε μια συνεπή και συνεχή βάση κοινών επιδιώξεων για ένα συλλογικό προχώρημα. Πιο συγκεκριμένα, επιθυμούμε να συμβάλλουμε στην αμφισβήτηση του κυρίαρχου λόγου και πράξης στην εκπαίδευση, όσο κι ευρύτερα στην κοινωνία. Να μην στεκόμαστε άκριτα και παθητικά απέναντι στην κρατική και κεφαλαιοκρατική διαχείριση της εκπαιδευτικής στρόφιγγας που καθορίζει τις ζωές όλων μας.
Κρίνοντας ότι η πλειονότητα των πρόσφατων εργατικών αγώνων στην εκπαίδευση έχει αντιμετωπίσει την τροχοπέδη του γραφειοκρατικού συνδικαλισμού, επιθυμούμε να συμβάλλουμε στη διάνοιξη νέων αγωνιστικών δρόμων που θα απέχουν από τον κομματισμό και την ανάθεση και θα προωθούν τα εργατικά μας συμφέροντα μέσα από διαδικασίες βάσης. Στις διαδικασίες μας δεν χωράει η ανοχή, η παραγωγή κι η προώθηση, ρατσιστικών, σεξιστικών, φασιστικών και εν γένει εξουσιαστικών αντιλήψεων και πρακτικών.
Ξεκινάμε λοιπόν με αφετηρία την ενότητα μας απέναντι στις διαφορετικές ταχύτητες, με την καλλιέργεια της ταξικής μας συνείδησης απέναντι στην απονοηματοδότηση της, με την έμπρακτη προσπάθεια για ισότητα απέναντι στην ιεραρχία, με θάρρος, κέφι και όρεξη για δράση, απέναντι στο φόβο, τη μιζέρια και την ηττοπάθεια.
Αθήνα, Σεπτέμβριος 2015
Tabula Nera